Od początku swojej historii koleje odgrywały poważną rolę społeczną. Ich zadaniem były nie tylko przewozy towarów, ale również pasażerów. Kolej żelazna umożliwiła ludziom szybkie i bezpieczne podróżowanie za niewygórowaną cenę. Już w XIX wieku pojawiają się postulaty wykorzystania tego środka transportu w celach turystycznych.
Obecnie w wielu przypadkach kolej została wyparta przez transport samochodowy zarówno autobusowy, jak i indywidualny. Sytuację tą należałoby zmienić. W celu uporządkowania ruchu turystycznego na terenie Bieszczadów oraz zmniejszenia szkodliwości oddziaływania środowisko, należałoby skoncentrować ruch turystyczny w południowych Bieszczadach na osi kolei leśnej. Odciążyłoby komunikację autobusową PKS oraz ograniczyło ruch samochodów osobowych.
Miałoby to z pewnością korzystny wpływ przyrodę, gdyż transport kolejowy emituje mniejszą ilość substancji toksycznych. Pociąg kolei wąskotorowej jest w stanie przewieźć jednorazowo nawet dziesięciokrotnie więcej osób niż autobus. Dla uzyskania powyższego konieczne byłoby powiązanie dotychczasowych szlaków turystycznych ze stacjami i przystankami kolejowymi. Wskazane byłoby wyznaczenie nowych szlaków turystycznych rozpoczynających się i kończących w bezpośrednim sąsiedztwie linii kolejowej 5t.
Uruchamiane pociągi turystyczne, aby spełniać w pełni rolę niezawodnego transportu dla turystów, powinny łączyć węzły komunikacyjne (Rzepedź, Nowy Łupków, Cisna) z trasami turystycznymi przy zachowaniu odpowiedniej częstotliwości kursów i skomunikowań z innymi środkami komunikacji, szczególnie linią normalnotorową Zagórz – Łupków. Wszystkie uruchamiane pociągi powinny zapewniać dojazd do miejsc noclegowych lub do węzłów komunikacyjnych w preferowanych przez turystów godzinach.