Podróż pociągiem wąskotorowym daje wrażenie bliższego kontaktu z otaczającą go przyrodą a przy niewielkiej szerokości pasa torowiska podróżny ma lepszy widok z okien jadącego bez zbytniego pośpiechu wagonu. Linia kolei bieszczadzkiej biegnie przede wszystkim przez tereny leśne, zboczami gór, często w znacznym oddaleniu od zabudowań. Ponadto przejazd pociągiem wąskotorowym jest rzadko spotykaną okazją zapoznania się z jakże innym od spotykanych wszędzie autobusów PKS środkiem transportu. Bieszczadzka kolej leśna, jak wcześniej zostało powiedziane, jest niezaprzeczalnie atrakcyjnym obiektem zabytkowym.
Instytucja eksploatująca kolej powinna podkreślać jej walory historyczne. W związku z tym elementy wystroju wnętrz wagonów, ich wygląd zewnętrzny, umundurowanie pracowników kolei, wzory biletów i tym podobne detale powinny możliwie wiernie oddawać atmosferę minionych lat. Przede wszystkim na głównej stacji w Cisnej Majdanie mógłby powstać skansen zabytkowych wąskotorowych pojazdów kolejowych. Większość jego eksponatów powinna być sprawna technicznie i wykorzystywana w ruchu kolejowym na każde żądanie za odpowiednią opłatą. W budynku stacyjnym należy umieścić profesjonalnie przygotowaną wystawę obrazującą dzieje linii kolejowej a w wagonach pasażerskich plansze z archiwalnymi zdjęciami i syntetycznym opisem dziejów kolei bieszczadzkiej. Wskazane byłoby przygotowanie co najmniej jednego historycznego składu wagonów pasażerskich prowadzonych zabytkowym parowozem oraz składu tak charakterystycznych dla kolei leśnych wagonów towarowych.
Najlepiej, aby znajdujące się w historycznych pociągach wagony związane były z historią Bieszczadzkiej Kolei Leśnej. Skład powinien prowadzić parowóz najbardziej charakterystyczny dla tej linii. Pociągi te mogłyby być wykorzystywane do komercyjnych przejazdów organizowanych na zamówienie grup turystycznych. Kolej bieszczadzka ma szansę służyć nie tylko przewozom turystycznym, lecz zgodnie z intencjami budowniczych tej linii zaspokajać również potrzeby transportowe społeczności lokalnej. Dlatego wskazane byłoby prowadzenie całorocznego ruchu pasażerskiego oraz przywrócenie i intensyfikacja ruchu towarowego. Realność tych działań jest uwarunkowana współpracą z lokalnymi władzami zapewniającą administracyjne ograniczenie ruchu kołowego, który, jak wspomniano, przyczynia się do dewastacji środowiska naturalnego – podstawowej atrakcji Bieszczad.